“Спомени од втората недела од Јули” “Memories from the second week of July”

“Спомени од втората  недела од Јули” 

“Memories from the second week of July”

Во овие недели заостaнав  со мојот дневник, затоа да не изгубам убави спомени од овие искуства јас  одлучив да се вратам со мојот мозок до период од мојот последен блог. Всушност, пишувањето не само што ми помага да запаметам и да си ставам повеќе се фокус на направените активности, но, исто така, ми помага подобро да ги фиксирам спомени во мојот мозок за во спротивно да не бидат изгубени.

Се разбира, овие спомени секогаш ќе бидат во мојата глава, но ќе се најдат себеси изгубени во некоја фиока на мојот ум наоѓајќи се  себеси не како не споделени, славен италијански рок пејач, Васко Роси, рекол :

“Споделувањето е важна работа ако не споделиш нешто со некого исто е како да не си го сторил. Ако живеам само за себе тоа не е доволно,не ни е живеење. Морам да споделам нешто со некого  одма.”

In these weeks I lag behind with my logbook, that’s why order not to lose my nice memories of these experience I decide to come back with my mind until the period of my last blog article. In fact, writing not only helps me to remember and to put more focus on the activities done but also helps me to better fix memories in my mind that otherwise it would be lost. Of course, these memories there would be always in my head but would find themselves lost in a drawer of my mind finding themself not shared, a famous Italian rock singer, Vasco Rossi, said “La condivisione è una cosa fondamentale. Se non condividi una cosa con qualcuno è come se non l'hai vissuta. Un piacere, una cosa bellissima, se la vivo da solo per me non è abbastanza, anzi, quasi non è. La devo condividere subito con qualcuno.”

“Sharing is an important thing. If you do not share with something someone is as if you have not lived. A pleasure, a beautiful thing, if I live to be only one thing for me is not enough, in fact, is not. I have to share with someone right away.”

Овие недели од јули беа толку интересни за мене. Всушност, тие беа неделите на италијанскиот народ, мислам на недела на македонскиот народ, кој во текот на летото се враќа во нивната земја на потекло. Тоа беше убаво и импресивно за мене, да сфатам колку многу луѓе живеат во странство, во таков мал град како Неготино.
Слушајте поинаква приказна од друга точка на гледање за луѓе од мојата земја која е многу фасцинантна. Запознав еден искрен човек  кој живее во Италија неколку години и за него се во Италија е сосема различно.
Знам исто така и две девојки скоро моја возраст кои живеат во Италија со цела нивна фамилија и тие сонуваат за шанса да живеат во Македонија засекогаш; тие не ја сакаат Италија, имигрирале на 19 години и сфатиле дека луѓето се студени и не дружељубиви и дека има малку слобода поради правилата.

Apart of this such weeks of July it was so interesting for me. In fact, it was the week of the Italian people, I mean the week of the Macedonian people that during the summer come back in their country of origin. It was nice and impressive for me understand how much people live abroad in such a little city like Negotino. Before to realized that I thought that the brain drain it was just an Italian’s phenomenon but now I understood that is a big issue that involved different country in a different level. 

Listen the different story and the different point of view from that people about my country it was really fascinating, each of them had many different ways to see Italy everyone a different experience and perception of the people. For example I meet one really honest man that live in Italy from few years but he had a family still here, and for him everything it’s really different. I know two girls almost with my same age that are there with all the family and they dream about the possibility to live in Macedonia forever; they don’t like Italy, emigrated at the age of 19 years, in full of the desire to live in their own country with their loved people they think that in Italy the people is cold everything is whit out freedom and the are to much rule. 

Во друга случка пак запознав фамилијарен човек, кои заминал од Македонија пред распаѓање на Југославија после борење со гордост во битката во Косово. Тој зборување со мене како Италијански човек, користејки ние како лична именка.
Јас се сложував со него бидејќи не се чуствувам како припадничка на една нација, се чувствувам како припадник на овој убав свет. Секако мојата позадина е Италија но јас не се споредувам со никого.
Тоа е тежок дискурс, делумно поради неуспех и сиромаштија  или несиугрно вработување оставајќи фатализам и очајност која тешко се надминува. Да застанаме за момент , како и да е мобилноста и фактот дека младите завршуваат школо и преминуваат од држава до држава по потрага на работа создава одлив на патриотизам и национализам кој може да биде штетен за сите нас.

Otherwise I meet one family man, fled from here after the disintegration of Yugoslavia, after fighting with pride in the war in Kosovo. He speck whit me like an Italian person, using the we as a personal noun to identify us from here. I wasn’t totally disagree with him because I’m not feeling part of one nationality, I felling part of this nice world, of course I have one background that is an Italian background but I’m not part of my country in a nationality sense to do a comparison with the rest of the world.It’s a difficult discourse, partly because failure and poverty precarious employment often coincide, leaving a feeling of fatalism and despair that is not easy to overcome. Let's stop for a moment, however, the mobility, I mean the fact that the young graduate or less moves between states in search of a job, and in any case of a society more respectful of their rights, it can create as well an ebb of patriotism or nationalism that can be dangerous for all of us.

Како што можев да увидам низ годините миграцијата не е патување врзано со екомонски причини.
Тоа е нешто што сите луѓе го поседуваат од раѓање, тоа е пренесување корења на потекло низ целиот свет.
Без разлика каде се наоѓаш и од каде си,каде си роден и каде ќе умриш.Ти си тој кој што ќе е сега некаде и што ќе биде некое утро. Јазиците кои ги знаеш и кои ќе ги научиш


Во некој нареден живот сакам да бидам родена во мулти-лингвален свет, пред огнор во кујната каде што луѓето ќе зборуваат за Африка,каде што ќе постојат луѓе кои ќе користат фрази како потсетување на тоа како се зборува помеѓу долините на границата на Албанија и Македонија. Во свет каде што секој ќе блеска со неговиот Англиски јазик и во свет каде што луѓето би одговарале на Германски.
Го сакам само тоа,ништо друго.

Ќе се видиме наскоро. :) 

Илариа Марангон.

As I understood until now migration is not only a journey tied to economic reasons. It is embodied in people, becomes their birth, transformed the origins that were once rooted in the earth today are the result of the meeting between worlds, departures and arrivals of European languages and African, Asian and Chinese discussing since birth in the same person. No matter where you are and where you come from. Where were you born and where you're going to die. You are the one where you've been and where you will be tomorrow. The languages you know and what you will learn. The worlds meet and the people will love.

In a next life I want to be born in a multilingual world, in front of the fire, in the kitchen, where there will be those who speak of Africa, where there will be those who speak phrases reminiscent of the language that is spoken in the valleys on the border between Albania and Macedonia, and where another person will shine in a conversation in english, and where they will be those who will respond in German. I would like this, nothing more than that. J

ќе се видиме наскоро. J 

Артикалот е напишан од ЕВС волонтер Илариа Марангон од Италија, преведен е од Димитри Самандов член на дебатен клуб

This article is written by the EVS volunteer Ilaria Marangon from Italy, translated by Dimitri Samandov member of Debate Club