Second week in CRSD and Negotino/ Втора недела во ЦРОР и Неготино
Hello lovely people,
It is now two weeks
since I arrived in Negotino, i spent this period in the knowledge of this new
world, and now i’m starting to have a bit familiarity with. The CRSD
organization’s activities occupy most of my time and my thoughts and I'm really
happy that it is like that. In this way the time passed much faster much more
than I expected. I don’t like to feel bored and this is totally fitting well
for me. J
Здраво убави луѓе ,
Поминаа веќе две
недели откога јас пристигнав во Неготино, го минав овој период во спознавање на
овој нов свет, и сега започнав да поседувам неколку сличности со истиот.
Активностите на организацијата ЦРОР го окупираат поголемиот дел од моето време
и моите мисли и јас сум навистина среќна што тоа е така. На овој начин одминува
времето многу побрзо многу повеќе отколку што јас очекував. Не ми се допаѓа да се
чувствувам досадно и ова ми се склопува
навистина добро со мене. J
In addition to the
daily work in this week we have started a new activity. We have been in the Daily
Elderly Centre that is situated in a village Timjanik which is near Negotino.
To arrive at this centre
we need to do a nice walking, and it was really nice for me seeing the flowers
beside the street and realizing that spring and almost summer are coming.
Во прилог на
секојдневната работа оваа недела почнавме и нова активност. Ние бевме во
Дневниот центар за стари што се наоѓа во село Тимјаник кој е во близина на
Неготино. Да се дојде до овој центар треба да направите убаво
одење, и тоа беше навистина убаво за мене гледајќи ги цвеќињата покрај улиците свачајќи
дека пролетта и летото речиси доаѓаат.
With the help of my colleague
I've got to get prepared for the meeting. In fact Can (the other volunteer that
start with me this project coming from Turkey), shared with me some very
interesting articles to avoid any mistake. Thanks to these readings I understood
the importance of the enthusiasm, of the listening, the meaning of demonstrate
liking and appreciation but not for being phony because I can learn from them a
different way of seeing the world and many other things.
Со помош на мојот колега морав да се подготвам за средба.
Всушност Чан (другиот волонтер кои го започна овој проект со мене а доаѓа од
Турција), сподели со мене некои многу интересни статии за да избегнам каква
било грешка. Благодарение на овие читања ја разбрав важноста на ентузијазам, на
слушање , значењето на покажаниот вкус и благодарност, затоа што може да се
научи од нив на различен начин на гледање на светот и многу други работи.
Besides in these moments of
cultural exchange, in these meetings between different generations I thought that
many things that you feel so distant and different from your culture are
actually very similar throughout the world. For example in Italy it is very
rare to find someone who knows how to play with bridge cards. In Italy are more
common different cards in spite of this I have found that some games are the
same, like “Tablanet” that in Italy is “Scopa”. So, this was my first
experience of small "working" with elderly people. What's the job
supposed to be about? Just sharing moments together in a positive way.
Покрај овие
моменти на културната размена, во овие средби меѓу различни генерации мислев
дека многу работи кои ги сметаш дека се толку далеку и различни од вашата
култура се всушност многу слични во целиот свет. На пример, во Италија е
многу ретко да се најде некој кој знае како да игра со карти. Во Италија се
почести се различни игри со карти а покрај тоа јас открив дека некои игри се исти, како
што е "Tablaneт" кој во Италија е наречен "Scopа". Значи,
ова е моето прво искуство на мали "работи" со стари лица. Што всушнот
би требало да работиме? Само споделување на моменти заедно на позитивен начин.
Now comes to my mind one sentence
of Christopher Mc Candless, he was an American traveller, born in California,
who started adventured into the Alaskan wilderness in April 1992 with little
food and equipment, hoping to live simply for a time in solitude. Some hunter
found his diary where it was write “Happiness is real only when is shared”. The
story of this traveller (unfortunately ended badly), has inspired several
authors. Jon Krakauer in 1993 published “In to the wild” the book that inspired
also the film by Sean Penn (which has the same name). If it still you have not
seen I recommend it at all. The next time I want to tell you the most common
question they do to me since I arrived here, for now I want keep you in suspense.
J
See you soon!!!!!
Good weekend to all!!!
J
Ilaria
Сега доаѓа до мојот ум
една реченица на Christopher Mc Candless , тој бил американски патник, роден во
Калифорнија, кој започнал авантура во Алјаската пустината во април 1992 година,
со малку храна и опрема, надевајќи се на едноставен живот во осаменост. Некој
ловец го нашол неговиот дневник каде што пишувало " Среќата е вистинска
само кога се дели". Приказната на овој патник (за жал завршила лошо), инспирирала
неколку автори. Jon Krakauer во 1993 година ја објавил книгата "Во дивината",
книгата која инспирирала исто така филм на Шон Пен (кој го носи истото име).
Ако сè уште не сте го гледале јас го препорачувам на сите. Следниот пат сакам да ви ги кажам најчестото поставувано прашање
што ме прашуваат од кога пристигнав тука, за сега сакам да ве задржам во
неизвесност. J
Се гледаме наскоро ! !
Добар викенд на сите !
Илариа
No comments:
Post a Comment