“Letters from Italy
Hello to everyone,
It’s time to give some others good news from the new
channel of CRSD, of course I mean our blog. J
Seeing how much is hard for the youngsters members of
my organization translate all the memories that I have, I decided to put all
the most important things that happened to me in one article. In that way, I
hope J,
the youngsters can still love me. J
Well, I don’t know really where I can start, in every
time there is something to write and to say, and I'm a big talker.
Ok, wait, let’s start like that….
Здраво на сите,
Време е на другите да им кажеме добри вести,
новости од новиот канал на ЦРОР, секако мислам на блогот.
Забележав дека на младите членови на
организацијата им е тешко да ги преведат моите спомени, па решив да ги споменам
најважните работи што ми се случија и да ги сместам во еден артикл. На тој
начин, младите сеуште ќе ме сакаат.
Па, всушност незнам од каде да почнам, секој
пат има за нешто да се пишува и да се каже, а јас многу зборувам.
Во ред, да почнеме вака....
My life in Negotino is going on really well, I’m
always really exited about my work and so proud about the youngsters. In fact,
they give to me everyday new energy, to think in a different way the life
around me. However, in this period I also flew in other places.
Yes, I was in Italy for one week. During my landing I was thinking about when I
was a child, era when surely I didn’t expect to live, or rather, to choose to
live at 26 years old in a country called Macedonia. In Italy a beautiful day
waiting me, and it was nice to think that at least the sky under which we are
is the same for all, this is maybe a pathetic thought but it’s a given. The
vision of equality/ difference, inclusion/ exclusion, etc.. have structured my
experience of return in my country. Indeed, as you can image it was so strange
for me see with another and new prospective the country where I was born. I
travel a little bit in my life, more or less especially in Europe, and I love
travel. I love travel around the world with the imagination, in fact, I like
the journey not only as a physical movement but also - and most importantly -
mental.
Мојот живот во Неготино се одвива добро,
секогаш сум возбудена за мојата работа и навистина горда за младите. Всушност,
тие ми даваат секој ден нова енергија да размислувам на различен начин за
животот околу мене. Како и да е, за ова време бев и на други места. Да, бев во
Италија една недела. Додека патував размислував за времето додека бев дете, ера
во која не очекував на 26 годишна возраст, да живеам, или да изберам да живеам,
во земја наречена Македонија. Во Италија ме чека убав ден, беше убаво да сфатам
дека барем небото под кое се наоѓаме е исто за сите,
ова е можеби е патетична мисла но е дар. Визијата
(гледиштето) за еднаквоста/разликите, вклучување/ исклучување итн. го
конструираа моето искуство за враќањето во мојата земја. Навистина, можете ли
да замислите колку ми беше чудно да ја видам од нова и поразлишна перпектива
земјата во која сум родена. Малку имам
патувано во мојот живот, помалу или повеќе во Европа, но многу сакам да
патувам. Сакам да патувам низ целиот свет со имагинацијата, ми се допаѓа
патувањето не само како физичко движење, но исто така најважно и психички.
So guys I’m never anywhere but always somewhere! J
An Italian journalist that since 1986 follows the
events of the Balkan and Danubian said:
“Sono figlio
della frontiera. Italiano di lingua, tedesco di cultura, slavo di stomaco e
fegato, turco di canto e di cuore, ebreo di fascinazione. I Balcani abitano nel
mio stesso cognome, che contiene la radice "Rum" di Rumelia, la parte
europea - romana - dell'impero ottomano. Credo, di conseguenza, di avere dentro
di me qualcosa che mi aiuta a sentire nel modo giusto quello spazio del
mappamondo.”
Paolo
Rumiz
“I am the son of the frontier. I’m Italian mother
tongue, I have a German culture, I am Slav with the stomach and the liver, I’m Turkish
with the heart, I’m Jewish with the charm. The Balkans live inside of my own
name, which contains the root "Rum" from Rumelia, the European part -
Roman - of the 'Ottoman Empire. I believe, therefore поради тоа, to have something inside me that helps me to feel it right that space
of the globe.”
Па јас никогаш не сум никаде туку секогаш некаде! J
Италијански
новинар што од 1986година ги следи настаните на Балканот и Danubian рекол:
“Јас сум син на границите. Јас сум Итлаијанец по говор,
имам Германска култура, Словен сум по исхраната и издржливоста, Турчин во
срцето, Евреин со шарм. Балканот живее во моето име, што го содржи коренот “Рум” од
Румелија, Европските дел – Римјанин – од Отоманската Империја. Заради тоа
верувам дека имам нешто во мене што ми помага да се чувствувам вистински во тоа
место од планетата.”
Паоло Румиз
The fact is that even though I were in another place,
I seemed to be still in Macedonia
Дали е ова љубов или
само панаѓур? J
Фактот дека иако бев на друго место, ми се
чинеше дека сум сеуште во Македонија, се додека не ги видов моите родители и се
вратив во реалност. Ја напуштив Италија пред 5 месеци како Старите Грци, без да
се завртам назад. Па, додека бев во мојата земја и јас бев носталгична, но за
друго место. И сега кога сум тука повторно (во Неготино) го имам тоа мало
чувство во мене, но мислам дека носталгијата не е негативно чувство. Во секој
случај, Неготино ме пречека со раширени раце, рацете на стравот,
прекрасната атмосфера на панаѓурот не избриша ништо, туку
спротивно, ми го привлече вниманието за други работи. Со тоа што, носталгијата
е чувство од минатото, а ние треба да живееме во сегашноста.
Дали е ова љубов или само панаѓур? J
See ya guys at the next week, kiss and hugs for
everyone….
Се гледаме наредната недела, бакнежи и
прегратки за сите....
Напишано од ЕВС волонтер Илариа Марангон од Италија, Преведено од Вероника Николова член на медиа арт и дебатен клуб
This article is written by the EVS volunteer Ilaria Marangon from Italy, translated by Veronika Nikolova member of Media ART and Debate Club
No comments:
Post a Comment