Храна и матурска вечер - трета недела во Неготино/ Food and graduation night - third week in Negotino - Can Ozgur Alioglu from Turkey

Храна и матурска вечер - трета недела во Неготино/ Food and graduation night - third week in Negotino - Can Ozgur Alioglu from Turkey

As a volunteer of 3 weeks in Macedonia, I have an offer for state officials to upgrade the high school system. High school graduation should be able twice; no, three times per year. Also it is possible for us to visit more graduation parties and taste more of the great food that they prepare. Here in Negotino, the food is really really great, but really great :) (To be honest I started to consider learning how to cook, and open a Macedonian restaurant in Turkey. For your information; there are lots of people from Macedonia, running restaurants, but they are not cooking Macedonian food, maybe the reason is the difference is so little between the dishes.). I think there are two reasons for that; first one they are great cooks, like our neighbour Donka. Second one is that they produce agricultural products and meat, so that there are always fresh vegetables etc. to eat. But whatever the reason they have, the consequence is the same, you need to have (please) more graduation dinners like the one we were invited through our neighbours, Jane's graduation dinner. And the best part is that pork is not very popular in this country, so I could have tasted most of the great food. Sarmas, little sandwiches, homemade chocolates, kifli, lots of zelnik, Russian salad, etc. J

Како волонтер 3 недели во Македонија, имам понуда за државните службеници да се надополни средношколскиот училишен систем. Матурирањето во средно училиште треба да биде овозможено двапати; Не, три пати годишно. Исто така, доколку е можно да посетиме повеќе забави за матурирање и да вкусиме повеќе од одличната храна која е подготвена на нив. Тука во Неготино, храната е навистина навистина одлична, но навистина одлична :) ( Да бидам искрен јас почнав да  разгледувам и учам како  се готви, и да отворам македонски ресторан во Турција. За ваша информација; Постојат многу луѓе од Македонија , кои управуваат со ресторани, но тие не се со македонска храна, можеби причината е разликата е толку мала меѓу јадењата.). Мислам дека постојат две причини за тоа; Првата тие се одлични готвачи, како нашата соседка Донка. Втората е дека тие  произведуваат земјоделски производи и месо, така што секогаш имаат свеж зеленчук итн да јадат. Но без оглед на причината што тие ја имаат, последицата е иста, треба да имате ( ве молам) повеќе матурски вечери како онаа на која бевме поканети преку нашите соседи, на матурската забава на Јане. И најдобриот дел е тоа што свинско месо не е многу популарно во оваа земја, па можев да вкусам од повеќето од одличната храна. Сарми, мали сендвичи, домашни слатки, кифли, многу зелник, Руската салата, итн 

I really would like to go on with the food – I mean I can go on explaining the food forever, but I should have various topics in the article, so... Obviously i am not here to eat some food all the time (or am I? :)), and of course I attend lots of meetings, for NGO or for cultural observation and exchange. In that matter, it was really interesting and entertaining for me to visit the folklore club. It is something I'm familiar with of course, because just like Macedonia we have lots of regional traditional dances like this one: http://www.youtube.com/watch?v=rrqqILTCs1U  the trainer in the club told me the Macedonian and Bulgarian dances are the hardest, and as far as I observed the rhythm is really high. It was really fun to watch such a fast and hard dance, and I need to thank them again here for hospitality they gave to us and the nice talk we had with the members.

Јас навистина би сакал да продолжам со храна - мислам можам да објаснувам  храна засекогаш, но јас треба да имам различни теми во статијата, па ... Очигледно јас не сум тука за да јадам храна цело време (или сум? :)), и се разбира, јас присуствував на многу состаноци, за НВО и за културно набљудување и размена. Во таа работа, навистина беше интересно и забавно за мене да го посетам фолклорното друштво. Ова е нешто што јас сум запознаен се разбира, бидејќи како и во Македонија имаме многу регионални традиционални танци како овој: http://www.youtube.com/watch?v=rrqqILTCs1U Обучувачот во клубот ми рече македонскиот и бугарските танци се најтешки, и колку што можам да забележам ритамот е навистина висок. Беше навистина забавно да се види брз и тежок танц, и јас треба да им се заблагодарам повторно овде за гостопримството што ни го дадоа  нас и убавиот разговор што го имавме со членовите.

I also visited The Daily Centre Poraka – daily centre for people with mental disabilities this week and met the American Peace Corps volunteer, the staff and the beneficiaries. So nice start of the things and working activities in our NGO new cooperation is planned for this summer for youngsters of our NGO and the beneficiaries of that centre.

Јас, исто така го посетив Дневниот центар ПОРАКА - дневен центар за лица со ментална попреченост оваа недела и се сретнав со волонтерот на американскиот Мировен корпус, персоналот и корисниците. Толку убав почетокот на работите и работни активности во нашата НВО нова соработка за ова лето за младите од нашата НВО и корисниците на тој центар.

Yes, that was a quick summary of my last week. Hold on, I need to tell you another thing. Lot of rain and a lot of rainbows lately. So, yes, on Saturday I was going to get some burek, and rain started. I was already downstairs, so I sat with Stavre (my neighbour), and talked to him about everything in a mix language of Turkish, Macedonian and some signs. After he learned that I was going to get some burek, he invited me for lunch and we ate together Stavre and Donka, I and of course Ilaria, the other EVS. I think rain and food are my two favourite things, and when they are together it is the perfect noon.

Да, тоа беше еден брз преглед на мојата последна недела. Почекај, јас треба да кажам уште една работа. Многу дожд и многу виножита во последно време. Значи, да, во саботата ми се случи да одам по бурек, и дождот почна да паѓа. Веќе бев долу, па седнав со Ставре (мојот сосед), и разговарав со него во мешавина  на јазици на турски, македонски и некои знаци. Откако тој дозна дека јас трганв по бурек, тој ме покани на ручек и јадевме заедно Ставре и Донка, јас и се разбира Илариа, другата ЕВС волонтерја. Мислам дожд и храната се моите две омилени нешта, и кога тие се заедно тоа е совршено пладне.

I am returning to Turkey on Thursday and try to be back ASAP, getting my visa so I may skip (or not, I don't know) the next weeks article.

Се враќам во Турција во Четврток и ќе пробам да се вратам најбрзо, ќе си ја земам визата назад па можеби ќе го скокнам (или пак не, незнам) следниот запис од неделата.

See you later...

Keep calm...

Се гледаме наскоро...

Останете смирени...

Can – Чан од Турција